گزیده ای از آثار امام خمینی در رابطه با امام

           حضرت صاحب الزمان ،مشکوه انوار الهی

مالک کون و مکان ،مرآت ذات لامکانی                     

              مظهر قدرت ،ولی عصر ،سلطان دو عالم

قائم آل محمد ،مهدی آخر زمانی                       

     دیوان امام؛ ص 265

انسان ،جلوه ای از ظهور حق و دارای یک حقیقت است .روح و جسم او مراتب مختلف این حقیقتند.

انبیای الهی -وارثان بر حق خدا بر روی زمین - ظهور کردند تا انسان را به منزل مقصود

راهنمایی نمایند لکن مقاومت و مخالفت نااهلان به آنان مجال وصول به کمال موفقیت نداد .و

گرفتاری ها ،مشکلات ومعضلات انسان امروز نیز علی رغم تجهیز به علوم،فنون و تکنولوژی

مدرن ،ناشی از دور افتادن او ازمکتب انبیاست.

استمرار اهداف انبیا ،فقط توستط مصلحان و انسان های کاملی امکان پذیر است که بر حقایق

عالم در ظاهر و باطن ،آگاه و مظهر کامل اسماو صفات حق تعالی در عالم ممکنند ؛و به این لحاظ

در مکتب تشیع ،امامت پس از نبوت و انتظار فرج آخرین امام معصوم معنا پیدا میکند .

نگرش امام نسبت به بعثت انبیاو ولایت اولیای معصوم ،در اندیشه و عمل ،به مسلمین و دین

اسلام جان تازه ای بخشید.او تشیع را حقیقت اسلام و بر افراشتن بیرق عدالت و مقابله بابتهای

زور و تزویر و ستم را شایسته منتظران امام عصر می پنداشت، و انقلاب اسلامی ایران نتیجه

این تفکر است .

ای حضرت صاحب زمان ای پادشاه انس و جن

لطفی نما بر شیعیان،تأیید کن دین مبین

توفیق تحصیلم عطا فرما و زهد بی ریا

تا گردم از لطف خدا از عالمین عاملین

دیوان امام ؛ص262